Archief

Het stuk, dat in 1971 in première ging, behandelt op subtiele en originele manier het oerklassieke thema van het generatieconflict. Een nu veertigjarige zoon groeide op tijdens de turbulente laatste jaren van de tweede wereldoorlog. Niet direct de meest geschikte tijd voor een jonge man om zijn adolescentie te beleven. Zijn vader was een krenterige handelsreiziger met een ergerlijke kruideniersmentaliteit en een karakter waarmee opgroeiende kinderen het niet bepaald gemakkelijk hebben. Bovendien etaleert hij een stel kleurige eigenaardigheden die een onmisbaar effect hebben op de zoon. Dit centrale thema heeft bovendien ook een nefaste invloed op de gezinsrelaties van de zoon: zijn eerste huwelijk liep spaak en zijn huidige relatie hapert. Seksuele frustraties, gegroeid tijdens een bedwongen adolescentie zijn daar niet vreemd aan. Nichols benadert deze thematiek met een groot medeleven en een directe betrokkenheid. Zijn minutieuze observatie van het gezinsleven en van de absurditeiten die zich in de oorlogsdagen manifesteerden zorgt voor permanente hilariteit; de glimlach van de herkenning. Dat en de ragfijne psychologische tekening van de personages maken van "Vergeet-me-nietjes-laan" een bijzonder genietbaar toneelgebeuren.