Archief

De Zwitserse toneelschrijver Max Frisch, die een belangrijke plaats bekleedt in het Europees toneel na de tweede wereldoorlog, heeft zijn naam vooral te danken aan "Biedermann und die Brandstifter". De auteur noemt het stuk "een moraliteit zonder moraal" en vertelt een eenvoudig verhaal, waarvan de diepere betekenis voor iedere toeschouwer duidelijk is. Biedermann (= de welgestelde burger) krijgt het bezoek van een worstelaar die hem bang maakt en onderdak afdwingt voor zichzelf en een kameraad. In de stad zijn er brandstichters aan het werk en Burgerman en zijn vrouw vrezen dat ze de daders in huis gehaald hebben. In plaats van een einde te maken aan de situatie geven ze de twee logés uit angst nog meer faciliteiten. Zelfs nadat Burgerman vaten benzine op de logeerkamer ontdekt heeft, durft hij niet ingrijpen. Dat het onvermijdelijke zal gebeuren, is reeds van in het begin duidelijk. "Burgerman en de Brandstichters" is geen realistisch stuk, maar toont op Brechtiaanse wijze hoe een bepaalde politieke ideologie de burger in haar greep krijgt. Het stuk dateert van 1956 maar laat op een ironische manier (de grijnslach is constant aanwezig) zien dat het zelfs in het Vlaanderen van vandaag actueel is.