Archief

Arthur is een onverbeterlijke grapjas die het, ondanks zijn veelzijdige talenten, door zijn speciale soort humor en relativerende kijk op het leven steeds weer bij zijn werkgever verknoeit. Voor hem is inderdaad niets de moeite waard om er zich druk over te maken. En dat maakt hem juist zo populair. Hij heeft zelfs zoveel vrienden, dat je er makkelijk een hele toneelzaal mee kan vullen. Wat op zijn verjaardag dan ook prompt gebeurt… "Bravo Arthur" heeft heel wat meer dan alleen maar technische kwaliteiten. Alhoewel het stuk doorlopend amuseert, reikt het veel dieper dan het doorsnee amusementstheater: het is het verhaal van een ongeneeslijk zieke man die na een kapot huwelijk opnieuw contact wil leggen met zijn zoon. De vraag is alleen, of hij wel de kans zal krijgen om nog één en ander goed te maken. Dit stuk behandelt dus een vader-zoon conflictsituatie. Maar het heeft de verdienste, veel verder te gaan dan de traditionele generatiekloof. Het onderschrijft een levensvisie waarin de dood een zeer relatieve waarde krijgt, de vriendschap en de liefde een zeer grote. Een apologie van de levensmoed, als je wil. Van een open moraal die de eerlijkheid boven alles stelt. Wie komt om te lachen, kan dat gerust doen, maar er is meer: het lukt de Canadese auteur Bernard Slade in dit subtiele werk – dat er de schijn niet van heeft – om een prachtig evenwicht te realiseren tussen de nodige dosis humor, warme menselijkheid en diepe ontroering.