Archief

Allan Felix, die in Amerika het beroep van filmcriticus uitoefent, werd verlaten door zijn vrouw Nancy die helemaal naar Europa is uitgeweken. Van nature onhandig en schuchter wordt hij er door het bevriend echtpaar Dick en Linda van overtuigd, dat het leven nog veel te bieden heeft. Het vrouwtje dat Nancy moet opvolgen bestaat ergens wel, het komt er alleen op aan haar te vinden. Daarbij wordt hij niet alleen geholpen door Dick en Linda, maar ook door Humphrey Bogart, die in zijn verbeelding voor hem als liefdesconsulent optreedt. Allans grenzeloze houterigheid, verlegenheid en onuitputtelijke dosis schuldgevoelens waarborgen hem echter niets anders dan ontgoochelingen. Telkens loopt het weer verkeerd af. Maar uiteindelijk komt alles toch terecht. Bogart mag terug naar de droomfabriek, want Allan staat nu op eigen poten en zal verder zijn weg in het leven wel vinden. Woody Allen, die in de succesrijke verfilming van zijn toneelstuk de hoofdrol vertolkte (Play it again, Sam, 1971), laat je heerlijk en fijnzinnig lachen om de schalksheid en de koddigheid die raak menselijke situaties van alledag in een komische dimensie vatten, maar meteen word je ook ontroerd door een gevoel van menselijke kwetsbaarheid. Meer dan een doorsnee komedie is dit stuk een soms ontroerend tijdsbeeld met veel humor en fantasie, milde kolder, en leuke absurditeiten die stil maar venijnig onze maatschappij aanvallen.