Archief

Een moeder staat bij het raam van een oud Engels landhuis en haalt herinneringen op met één van haar dochters. Het is een droom. De moeder is zojuist overleden en haar drie dochters zijn teruggekeerd naar het ouderlijk huis om haar begrafenis te organiseren. Opnieuw geconfronteerd met hun gezamenlijk verleden worden oude herinneringen aangegrepen om elkaar nog eens openhartig de waarheid te zeggen. Maar die herinneringen blijken voor elk van hen verschillend. De drie zussen hebben hun gezamenlijk verleden op hun eigen manier geïnterpreteerd. Het menselijk geheugen is net een oplossing in water: hoeveel je die oplossing ook verdunt, er zullen altijd sporen van in het water achter blijven. Op dezelfde manier dragen de drie zussen allemaal de eigenschappen van hun moeder met zich mee, hoe graag ze dat ook willen ontkennen. In scherpe dialogen vol geestige teksten en tere emoties op het doodsbed van hun moeder wordt een prachtig portret geschetst van drie verschillende vrouwen, die in hun onvermogen om gelukkig te zijn worstelen met schuldgevoelens, onderlinge verwijten en moeizame relaties. In het zoeken naar troost, in het verlangen naar liefde en in het oprakelen van de meest verschrikkelijke gebeurtenissen en geheimen uit het verleden worden op een fascinerende manier menselijke tragiek en intelligente humor met elkaar verweven.