Archief

Stel je nu even in de plaats van Julia. Bren, haar man, is al acht maanden op zoek naar verloren volksstammen of overblijfselen van verloren beschavingen. Hij wil de waarheid weten over de Salvadorianen, heeft medelijden met de jonge Oekraïners en met de Lilliputters, maar laat zijn jonge echtgenote Julia alleen achter in gezelschap van haar zus Maisie die gedurende het weekend nogal eens de bloemetjes buten zet, want ook haar man, Grant, is overzee. En zo is het allemaal begonnen. Buzzie, een knappe luitenant bij de U.S.-marine, valt binnen met een brief van zijn vriend Grant, bestemd voor Maisie, die er zoals gewoonlijk vandoor is. Julia, die niet wil dat Grant op de hoogte gebracht wordt van de avontuurtjes van zijn vrouw, laat zich doorgaan voor Maisie. Dan zie je hoe een dubbeltje rollen kan vooral wanneer Bren, Julia's man, onverwacht thuis komt en in zijn eigen slaapkamer de beeldschone Conchita aantreft die eigenlijk geen vreemde voor hem is. Wanneer hij wat later zijn eigen vrouw Julia bijna in de armen van Buzzie ziet vallen, kan je je voorstellen dat het er leuk aan toe gaat. Voeg bij dit alles nog een verrassend open- en dichtgaan van de voordeur, de keukendeur, de deur van de badkamer en de kleedkamer, twee slaapkamerdeuren en een balkon, en je hebt alles om een perfecte verwarring te bekomen. "Het kritische uur van het ontbijt is tijdens het ontbijt", beweert Patrick Herbert. Hij zou wel eens kunnen gelijk hebben.