Een vroom en een obsceen verhaal: 'Het eerste mirakel van het kindeke Jezus' en 'Het poezemuizeke'

1. Het eerste mirakel van het kindeke Jezus
Het verhaal vindt zijn oorsprong in de apocriefe, dus de niet-officiële evangelies. Daarin wordt af en toe een boekje opengedaan over de periode tussen de vlucht naar Egypte en het openbaar leven van Jezus. In 'het eerste mirakel...' wordt Jezus niet als een onkreukbaar engeltje, maar als een Palestijnse straat(b)engel met bijhorende snottebel opgevoerd en Jozef en Maria zijn gewoon kleine middenstandertjes. Kortom, alle heiligen en aanverwanten worden door Fo als doodgewone stervelingen geportretteerd. Maar zoals (bijna) altijd bij Fo, gaat het ook hier om het hekelen van de macht en het herstellen van de waardigheid van zij die vernederd worden. 'Het eerste mirakel...' werd in 1989 in het ZT opgevoerd door Eugène Delabie in 'De Jongleur vertelt' in een regie van Boudewijn Vander Plaetse.
2. Het poezemuizeke
Fo bewerkte een Franse vertelling tot 'Het poezemuizeke'. Tot halverwege vorige eeuw was het een traditie: gerespecteerde vrouwen kwamen samen, als de kinderen in bed lagen, om fabels en verhalen (ook obscene) te vertellen. Het obscene was het meest effectieve wapen in de strijd tegen schuldgevoelens, angst en schaamte voor de zonde, waarmee machthebbers de mensen injecteerden om ze de baas te blijven. Het poezemuizeke maakt deel uit van de 'obscene fabels', verhalen vol humor en dubbele bodems. Met dit dertiende-eeuws verhaal overtreft Fo zich op elk vlak. Het wedervaren van Jeanotte Pier, een eenvoudige herdersjongen, een verhaal van eenvoud, geluk, hoop en liefde. Vooral van liefde, die moet opboksen tegen jaloezie, haat, nijd en schijnheiligheid. In 'het poezemuizeke' krijgt de wettige 'stro-echtgenoot' genadeloos op zijn donder, er wordt met hem de spot gedreven en hij krijgt serieuze kletsen te verwerken. En dan... komt de kentering.