De kleine meneer Nagel

"Mensen die in het leven omhoog willen klimmen, moeten vooral goed kunnen kruipen"
(Jean de Boisson).
Wanneer Vincent Nagel, na vroegtijdig ontslagen te zijn in de gevangenis, verschijnt in het deftig burgerhuis van Herman Gülden, wordt hij opnieuw de gevangene van de zelfvoldane corrupte Gülden en zijn echtgenote, die uit hetzelfde hout gesneden is.
'De Kleine Meneer Nagel' vertegenwoordigt het algemeen-menselijke dat zelfs de gewoon aanvaardbare menselijke normen te boven gaat, vooral wanneer hij geconfronteerd wordt met de zielige aftakelende kleinheid van wie in de ogen van de massa als groot doorgaan.
Herman Gülden, de typische burgerman, gesteld op goede naam en faam, maar door zijn valsheid en onrechtvaardige praktijken zeer kwetsbaar en inwendig onrustig en bang, vernietigt, samen met zijn oppervlakkige en grootpraterige echtgenote Magda, het laatste greintje hoop op een nieuw leven en menselijk geluk van de kleine meneer Nagel.
De dochter Ute kan daar weinig of niets aan veranderen. Zij brengt ons het beeld van de contesterende jeugd die zich geëngageerd vastklemt aan een volksheld zonder er de ware achtergronden van te kennen en uiteindelijk door de naakte realiteit ontgoocheld en ontmoedigd zegt: "U is zo klein, meneer Nagel, dat u in feite alleen maar uit die enige eigenschap bestaat".
Misschien daarom zijn wij geneigd doorheen deze tragische gebeurtenissen "De Kleine Meneer Nagel' te verdedigen, te erkennen en ervan te houden…